Ευρωπαϊκή σηψιγονία

Aμερικανική Σηψιγονία Ευρωπαϊκή Σηψιγονία Ασκοσφαίρωση Τραχειακή Ακαρίωση Βαρροϊκή Ακαρίωση Νοζεμίαση

Ευρωπαϊκή Σηψιγονία (Πρακτική Μελισσοκομία του Ανδρέα Θ. Θρασυβούλου) Αίτιο: Η Ευρωπαϊκή σηψιγονία οφείλεται στο βακτήριο Streptococcus Pluton, το οποίο οφείλεται στο βακτήριο Streptococcus Pluton, το οποίο προσβάλλει προνύμφες μικρή ηλικίας. Τα βακτήρια Bacterium eurycide, Streptococcus Faecalis, Bacillus Alvei Bacillus και Laterosporus είναι επίσης πιθανό να βρεθούν στις προσβλημένες προνύμφες, δεν αποτελούν όμως παθογόνα αίτια της αρρώστιας. Το B. Euricide εντοπίζεται στις υγιείς και σε μεγαλύτερο βαθμό στις άρρωστς προνύμφες, μετά τη τρίτη ημέρα της ηλικίας τους Το S. Faecalis βρίσκεται στο νέκταρ και στη γύρη που συλλέγουν οι μέλισσες και προκαλεί την όξινη μυρωδιά στον άρρωστο γόνο, ενώ τα B.Alvei και B.Laterosporus είναι σαπροφάγα βακτήρια. Παθογένεια: Οι προνύμφες προσβάλλονται σε ηλικά μικρότερη των 48 ωρών. Το παθογόνο αίτιο πολλαπλασιάζεται στο μεσαίο έντερο της προνύμφης, καταστρέφει την περιτροφική μεμβράνη και προσβάλλει το επιθύλιο του εντέρου. Μεγάλος αριθμός απο προσβλημένες προνύμφες "εντοπίζονται" και απομακρύνονται στο αρχικό στάδιο της προσβολής από τις μέλισσες, πρίν ακόμη γίνουν ορατά τα συμπτώματα της ασθένειας.Προνύμφες μεγαλύτερης ηλικίας προσβάλλονται επίσης, χωρίς όμως να παρουσιάσουν συμπτώματα της αρρώστιας, λόγω της ποσότητας τροφής που πρόλαβαν να καταναλώσουν τις πρώτες ημέρες ζωής τους. Οι Προσβλημένες προνύμφες έχουν χαρακτηριστική κίτρινη απόχρωση και συνήθως πεθαίνουν πρίν σφραγισθεί το κελί. Μερικές εξελίσσονται περισσότερο σε νύμφες και φθάνουν στο στάδιο του ακμαίου. Οι μέλισσες αυτές είναι μικρότερες από τις υγιείς και φορείς του μικροβίου. Εποχιακή εμφάνιση: Το βακτήριο της ευρωπαϊκης σηψιγονίας πιθανό να βρίσκεται για μεγάλο χρονικό διάστημα σε ένα μελίσσι χωρίς να προκαλεί φανερά συμπτώματα και να εκδηλωθεί, όταν κατάλληλες συνθήκες το ευνοήσουν. Ευνοϊκές συνθήκες δημιουργούνται μεταξύ των μηνών Μαϊου και Αυγούστου. Τρόποι Μετάδοσης: Στο μελίσσι η ασθένεια εξαπλώνεται απο τις οικιακές μέλισσες, οι οποίες μολύνονταί καθώς απομακρύνουν τις αρρώστες προνύμφες και καθαρίζουν τα κελιά του γόνου. Επίσης, μεταδίδεται απο τις ακμαίες μέλισσες, που προσβλήθηκαν στο στάδιο της ανάπτηξης τους. Οι μέλισσες αυτές μετατρέπονται γρηγορότερα σε συλλέκτριες(πρώιμη ενηλικίωση), γεγονός που τις απομακρύνει απο το γόνο και προφυλάσσει το μελίσσι απο επιδείνωση.Με την παραπλάνηση, τη λεηλασία και τη μεταφορά μολυσματικού υλικού η ασθένεια μεταδίδεται απο τα άρρωστα στα υγιή μελίσσια. Παράγοντες που ευνοούν την ασθένεια: Η αρρώστια εννοείται απο: α) Τη συχνή χρήση αντιβιοτικών β) Την απότομη μείωση του πληθυσμού ενός μελισσιού λόγω φυτοφαρμάκων, διακοπή της ωοτοκίας, σμηνουργίας, κλπ. γ) Την περιορισμένη νεκταροέκκριση και απο άλλα αίτια. Συμπτώματα: α) Η ασθένεια εκδηλώνεται στον ασφράγιστο γόνο. β) Οι άρρωστες προνύμφες χάνουν το μαργαριταρένιο χρώμα τους, έχουν ελαφρά κίτρινη απόχρωση, έντονα ορατές τραχείες και αλλάζουν θέση στο κελί. γ) Μετά το θάνατο η προνύμφη σαπίζει και μετατρέπεται σε καστανή ρευστή μάζα. δ) Προοδευτικά, η νεκρή προνύμφη αποξηραίνεται και μεταβάλλεται σε λέπι, το οποίο απομακρύνεται εύκολα απο τις μέλισσες. ε) Ο γόνος είναι διάσπαρτος και έχει καλύμματα βαθουλωμένα με τρύπες. Αντιμετώπιση: Γίνεται με μέτρα υγιεινής και προφύλαξης και με χημειοθεραπεία. Μέτρα υγιεινής και προφύλαξης: Όταν η προσβολή είναι ελαφριά, το μελίσσι αυτοθεραπεύεται. Ο μελισσοκόμος με τα εξής μέτρα βοηθά σημαντικά το μελίσσι να αντιμετωπίσει την προσβολή: α) Μεταφέρει τα μελίσσια σε καλές και παρατεταμένες ανθοφορίες. β) Απομακρύνει και καταστρέφει τις προσβεβλημένες και σκοτεινόχρωμες κηρήθρες. γ) Απολυμαίνει συχνά τις κηρήθρες και τις κυψέλες. δ) Προβαίνει σε χειρισμούς που δημιουργούν δυνατα μελίσσια, όπως συνενώσεις, διεγερτική τροφοδότηση με ζαχαροζύμαρο, αντιμετώπιση άλλων εχθρών και ασθενειών, ανανέωση του πληθυσμού το φθινόπωρο κ.λ.π. ε) Αντικαθιστά τη βασίλισσα. Η προσωρινή διακοπή του γόνου δίνει τη δυνατότητα στο μελίσσι να απαλλαγεί απο τις προσβεβλημένες προνύμφες. Χημειοθεραπεία: Στον πίνακα δίνονται τα αντιβιοτικά που χρησιμοποιήθηκαν εναντίον της ευρωπαϊκής σηψιγονίας. Σε όλες τις περιπτώσεις, η αποτελεσματικότητα των αντιβιοτικών αυξάνεται, όταν χορηγούνται με μέθοδο που διατηρει το αντιβιοτικό για μεγάλο χρονικό διάστημα μέσα στην κυψέλη, όπως γίνεται και με την αμερικανική σηψιγονία. Τα εγκεκριμένα σκευάσματα να χρησιμοποιούνται σύμφωνα με τις οδηγίες χρήσης.Αντιβιοτικά που δοκιμάσθηκαν εναντίον της ευρωπαϊκής σηψιγονίας είναι η πενικιλίνη, η στρεπτομυκίνη, η σουπτιλίνη, η χλωραφενικόλη, η νεομυκίνη και η καρπομυκίνη.